کد مطلب:36620 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:222

رفتارهای انسان بر دو نوع زشت و زیبا تقسیم می شوند. از گذشته گفته اند كه فی المثل «عدالت» یا «احسان» زیباست، آنچنان كه یك منظره یا یك اثر هنری زیبا و دلرباست. و از سوی دیگر برای مثال انسان در مواجهه ی با حق كشی یا اجحاف، احساس می كند كه با صحنه ی زشتی رو به رو شده است (صرف نظر از داوری اخلاقی).

بنابراین رفتار آدمیان به این معنا، زشت یا زیبا هستند. البته این زشتی و زیبایی هم مطابق توضیح یاد شده به طور نسبی درك می شوند. یعنی اگر تمام انسانها از تربیت و پیشینه ی ذهنی واحد برخوردار باشند، همگی برخی از افعال را زیبا و برخی دیگر را زشت خواهند یافت و هر چه به اصول اساسی رفتار آدمیان نزدیكتر شویم وحدت نظر در زشت یافتن یا زیبا یافتن آن اصول بیشتر خواهد شد. و هر چه به سوی فروع و انشعابات آن اصول برویم این وحدت نظر كم رنگتر و اختلاف رای پررنگ تر خواهد گردید.